نقد و بررسی Streets of Rage 4 | شورشی جدید در شهر

نام بازی : Streets of Rage 4

توسعه دهنده: Lizardcube

ناشر: DotEmu

پلتفرم:  کامپیوتر و ایکس باکس وان و پلی استیشن ۴ و نینتندو سوییچ

پروفایل بازی

دوران خوشی را با Streets of Rage گذراندیم. بدون شک ۹۰ درصد شما مخاطبان عزیز، دوران کودکی و نوجوانی‌تان را با تجربه‌ی نسخه‌های مختلف این فرنچایز پشت سر گذاشته اید. فوق العاده بود، مگر نه؟ هنوز با تک تک بازی‌های جنسیس (آن زمان جنسیس به سگا معروف بود!) خاطره داریم.

سال‌ها بود که نام استریتس آو ریج (که در ایران به شورش در شهر معروف است) به گوشمان نخورده بود. در حقیقت تمام نسخه‌های این فرنچایزِ دوست داشتنی بر روی جنسیس منتشر شدند و پس از آن به غیر از عرضه‌ی دوباره و ریمیک‌های دست ساز (توسط طرفداران)، بازی جدیدی نصیبمان نشد. تا اینکه در سال ۲۰۱۹ خبر از در دست ساخت بودن چهارمین قسمت فرنچایز، منتشر شد. باور نکردنی بود. با دیدن اولین تریلر بازی، مو به تنم سیخ شد. تمام خاطرات برایم زنده شد و لبخند کجی بر روی صورتم پدیدار گشت. می‌دانستم که به زودی با شخصیت‌های محبوبم دیدار خواهم کرد. با تمام وجود منتظر Streets of Rage 4 بودم و در روز‌های گذشته، آرزویم مبتنی به تجربه‌ی این بازی، برآورده شد. در این مطلب قصد دارم که چند خطی در خصوص قسمت چهارم بنویسم. بیایید تمام خاطرات زیبایمان را از سه نسخه‌ی پیشین، کنار بگذاریم و با دیدگاه مستفل به این اثر نگاه کنیم. استریتس آو ریج ۴ چه المان‌هایی را ارائه می‌دهد؟ آیا صرفا قصد دارد که خاطرات خوش پیشین را زنده کند و به سادگی از کنار موارد جدید بگذرد؟ اصلا بدین گونه فکر نمی‌کنم. دقت داشته باشید وقتی یک مجموعه‌ی پرطرفدار پس از سال‌های طولانی بازمی‌گردد، خود را در میان سیل جدید عناوین، گم شده می‌بیند.

بیایید کمی دقیق‌تر این موضوع را بشکافیم. ۸۰ درصد کسانی که به تجربه‌ی این اثر می‌پردازند، در گذشته یکی از سه نسخه‌ی ابتدایی را بازی کرده اند. توسعه دهندگان از این موضوع آگاه هستند و باید باب میل طرفداران خود حرکت کنند. حکایت استریتس آو ریج ۴ نیز همین است. بازی در لحظه، قصد دارد تا استقلال و همچنین پایبندی به اصول و ریشه‌ها را رعایت کند. موفقیت Streets of Rage 4 کاملا با عبارتی که مطالعه‌ فرمودید، در ارتباط است. آیا استریتس آو ریج ۴ توانسته به خوبی از پس از این وظیفه‌ی خطیر برآید؟ در این مطلب قصد داریم به موضوع اشاره شده،‌ بپردازیم. اگر شما هم عاشقانه فرنچایز را دوست دارید و بدتان نمی آید که به همراه من، کمی این بازی را تجزیه و تحلیل کنیم، در ادامه همراه وب سایت نوین اسپات باشید.

مروری بر آن‌چه که در Streets Of Rage گذشت:

قبل از اینکه به سراغ نسخه‌ی جدید رویم، بیایید نگاهی به آن‌چه که گذشت، اندازیم.

سه‌گانه‌ی اصلی: اولین نسخه از استریتس آو ریج در سال 1991 منتشر شد. این نسخه با حجم عظیمی از استقبال رو به رو گشت. شما می‌توانستید در نقش سه شخصیت فوق العاده، پا به خیابان‌های پر از فساد بگذارید و تک تک اشرار را گوش مالی دهید. یوزو کوشیرو با آهنگ‌های خاطره انگیز، اسپات لایت‌های به یاد ماندی‌ای را در ذهن مخاطبان پدید آورد. نسخه‌ی دوم، که به نظر بسیاری از طرفدران دو آتشه، بهترین نسخه‌ی این سه گانه‌ی با عظمت می‌باشد، در سال 1992 منتشر شد. این بار همه چیز گسترده‌تر شده بود. یکی از مواردی که حسابی مخاطبان را به وجد آورد، حضور یک شخصیت جدید به نام مکس بود. در حقیقت مکس دوست صمیمی اکسل قلمداد می‌شد و یک کشتی گیر حرفه‌ای بود. هنوز هم فن کمر شکن مکس و تلاشی که برای انجام این فن بسیار قدرتمند باید انجام می‌دادیم، جالب و خاطره انگیز است.

نسخه‌ی سوم با فاصله‌ی دو ساله منتشر شد. سال ۱۹۹۴ ، سال چندان خوشایندی برای طرفداران Streets Of Rage  نبود. راستش نسخه‌ی سوم با تغییرات متعددی همراه شد اما نتوانست به اندازه‌ی دو نسخه‌ی پیشین خوش درخشد. با این حال، بازهم تجربه‌ی استریتس آو ریج ۳ مخاطبان را راضی نگاه داشت. این پایان کار فرنچایز بود. 25 سال از انتشار استریتس آو ریج ۳ گذشته و حال زمان نسخه‌ی جدید رسیده است. این شما و این هم  Streets of Rage 4

مزه‌ی متفاوت مبارزه

بیایید به این مسئله اشاره نکنیم که Streets of Rage 4 در ژانر Beatem UP توسعه یافته و این ژانر محدودیت‌های مخصوص به خود را دارد. سایدر اسکرولی بسیار خوش خط و خال که بر روی یک المان، بیش از هر المان دیگری،‌ سرمایه گذاری کرده است. مشخص است که برای چنین عنوانی در این ژانر، سیستم مبارزه یک عنصر حیاتی تلقی می‌گردد. اما چه موضوعی در سیستم مبارزه‌ی استریتس آو ریج ۴ دارای مشکل است و چه موضوعی این سیستم را پررنگ می‌کند؟

توسعه دهندگان در تلاش بوده اند که علاوه بر رعایت اصول، تغییرات متعددی در پیکره‌ی گیم پلی به وجود آورند. دقیق‌تر نگاه کنیم: مبارزات هنوز با حال و هوای قدیم پیکره بندی شده اند اما نحوه‌ی چند ضرب زدن (به اصطلاح Combo) دچار تغییرات متعددی شده است. خود این تغییرات وابسته به چند المان دیگر هستند. اولین آن‌ها تغییرات به وجود آمده در سیستم ضربه پذیری است. بدین ترتیب دشمنان با دیواره‌ها و کادر صفحه برخورد می‌کنند. هر ضربه نسبت به قدرت و ویژگی‌های شخصیت، در فریم‌های مشخصی زمان بندی می‌شود. کم کم مغزتان برای استفاده از حرکات و ضربات فعال می‌گردد و یاد می‌گیرید که چگونه با هر شخصیت به مبارزه بپردازید، بازی کماکان شما را به ادامه دادن چند ضرب‌های تشویق می‌کند. این تنش همواره در Streets of Rage 4 همراه شماست. آن‌قدر اکشن و سیستم مبارزات را جلا می‌بخشد که همواره در فکر بهتر بازی کردن هستید. در حقیقت این روش به خوش استایل شدن مبارزات جلوه‌ی منحصر به فردی می‌بخشد. خب طبیعیتا برای دریافت نکردن یک ضربه و پیشروی بدون توقف، به زمان برای تمرین نیازمند هستید. پس تکلیف کسانی که وقت کافی برای تمرین ندارند چه می‌شود؟ آیا مبارزات برای آن‌ها بدون لذت پیش خواهد رفت؟ پاسخ کاملا منفیست. مکانیک ریکاوری پس از دریافت ضربه و یا شکسته شدن چند ضرب، سبب می‌شود که تنش و عطش مبارزه کاهش پیدا نکند. در حقیقت توسعه دهندگان این مکانیک را برای جبران اشتباهات شما در طول مبارزات طراحی کرده اند.

بیایید بازهم دقیق‌تر به سیستم مبارزات و المان‌های وابسته به این سیستم نگاه کنیم. نحوه‌ی حرکت کردن دشمنان در طول و عرض، به صورت کاملا استانداری پیاده سازی شده است. حمله‌ی بسیاری از دشمنان با الگو گیری از نحوه‌ی حرکت‌شان در سه نسخه‌ی اصلی برگرفته شده است. برخی دیگر نیز طراحی کاملا جدیدی دارند. دسته‌ی سوم هم با یک طراحی قدیمی، ویژگی‌های جدیدی را فرا گرفته اند. در ابتدای مطب به این موضوع اشاره کردم که Streets of Rage 4 سعی دارد تا یک ترکیب بسیار جالب از عناصر قدیمی با المان‌های جدید را به تمام بازی کنندگان عرضه کند و بتواند نظر همه را جلب کند. الگوریتم حرکتی دشمنان با تنوع آن‌ها، ترکیب همین دو موضوع می‌باشد. البته قضیه به این سادگی‌ها پایان نخواهد یافت. در ادامه موضوع مهم‌تری به نام ویژگی‌های شخصیت‌ها به میان خواهد آمد که تاثیر به سزایی بر روی سیستم مبارزات گذاشته. این ویژگی از ابتدا در فرنچایزStreets of Rage  دیده می‌شد اما مشخص است که در Streets of Rage 4 ، تمرکز توسعه دهندگان بر روی این موضوع، بیش از هر زمان دیگری بوده است. نحوه‌ی حرکت دشمنان، حملات ویژه و منحصرر به فرد هرکدام از آن‌ها و تنوع و تعدادشان، ازعوامل موثر بر سیستم مبارزات استریتس آو ریج هستند. این عوامل به بهترین شکل ممکن در کنار یکدیگر قرار گرفته اند و هرکدام از آن‌ها یک قسمت از کیفیت محصول را تضمین می‌کنند.

بیایید از زاویه‌ی متفاوت‌تری به  Streets of Rage 4 نگاه کنیم. چطور است مقوله‌ی تنوع را زیر ذره بین ببریم؟ هر عنوانی در بستر (ژانر – سبک) خود، به گونه‌ای مخصوص از تنوع نیاز دارد. 80 درصد تمرکز توسعه دهندگان برای طراحی این عنوان، مربوط به بخش مبارزات بوده است. یکی از مواردی که این مقوله را بسیار متنوع جلوه می‌دهد، استفاده از شخصیت‌های مختلف برای تجربه‌ی بازیست. پنج شخصیت اصلی در بازی وجود دارد. هرکدام از آن‌ها ویژگی‌های مخصوصی دارند. این مسئله از چند جهت برای استریتس آو ریج ۴ ارزشمند است. اول اینکه تنوع شخصیت‌ها، رابطه‌ی مستقیمی با تنوع مبارزات و در نهایت تنوع خود بازی دارند. بدون هیچ بزرگ بینی می‌گویم که جزئیات هر شخصیت، با دقت بسیار بالایی طراحی شده است. هرکدام از ویژگی‌های شخصیت‌ها در نوع حرکت، زمان بندی ضربات، قدرت ضربات و … دسته بندی شده است. اما متاسفانه اولین نقطعه ضعف اصلی Streets of Rage 4 در همین بخش دیده می‌شود.

به اشتباه منظور بنده را برداشت نکنید، تفاوت میان شخصیت‌ها اصلا موضوع بدی نیست و همچنین از مواضع متفاوتی به استریتس آو ریج ۴ ارزش داده است. توسعه دهندگان تمام تلاششان را برای ویژه بودن هر شخصیت انجام داده اند و این تلاش واقعا ستودنی است. هرکدام از کرکترهای داستان ما به گونه‌ی خاصی مبارزه می‌کنند، Back Attack  منحصر به فرد (با بُرد و ویژگی‌های مخصوص) خود را دارند، حرکات ویژه‌شان به گونه‌ای متفاوت به دشمنان آسیب می‌زند، هر شخصیت دارای سرعت و استقامت و قدرت منحصر به فردی است و این موضوع جلوه‌ی بسیار بسیار زیبایی به گیم پلی Streets of Rage 4 داده است. اما موضوع اینجاست که برخی از شخصیت‌ها برای پیشروی، کار شما را راحت‌تر می‌کنند. از شخصیت‌های رترو که فاکتور بگیریم، Adam Hunter  مقداری تعادل میان شخصیت‌ها را بهم ریخته است و تقریبا در تمام در زمینه‌های مهم، بسیار قدرتمند ظاهر شده.

Streets of Rage 4 چه میزان محتوایی را در اختیار مخاطبان خود قرار می‌دهد؟ آیا محتوای ارائه شده کافیست؟ این موضوع که از محتوای ارائه شده توسط بازی، راضی شوید، کاملا به سلیقه‌ی شما وابسته است. در کل می‌توانید بین ۲ تا ۴ ساعت خط داستانی را به اتمام برسانید اما این خط داستانی بارها و بارها تکرار خواهد شد. هر بار که با هر شخصیت وارد یک مرحله می‌شوید، همه چیز را تازه یافت خواهید کرد. هر شخصیت قلق‌های مخصوص به خود را دارد و با روش‌های مخصوصی قابل استفاده است. به شخصه برای تجربه‌ی بازی در درجه سختی‌های بالاتر، برای هر چپتر، شخصیت مخصوص انتخاب می‌کردم و این انتخاب با توجه به چینش دشمنان و تعداد آن‌ها و همچنین باس فایت نهایی صورت می‌گرفت. به صورت خستگی ناپذیری به تکرار مراحل بازی با شخصیت‌های مختلف می‌پرداختم و به صورت عجیبی از این موضوع لذت می‌بردم. هر شخصیت Streets of Rage 4 دنیای مخصوص به خود را دارد و شما را داخل آن دنیا غرق خواهد کرد. هر چپتر با یک باس فایت به اتمام می‌رسد. اکثر باس فایت‌ها طراحی واقعا خوبی دارند ولی در برخی از سکانس‌ها کم کاری توسعه دهندگان به وضوح دیده می‌شود. استفاده از شخصیت‌های تکراری برای خلق یک سکانس مبارزه با باس فایت،‌ ایده‌ی چندان جالبی نبود. هرچند که این ایراد هم همانند معضل ذکر شده، زیاد به چشم نخواهد آمد و مخاطب را آزار نمی‌دهد.

تا به اینجای نقد هیچ اشاره‌ای به داستان نداشتم. زیرا که این المان نقش مهمی در بازی ایفا نمی‌کند. حضور آن لازم است اما هیچ گونه مانور خاصی از سمت توسعه دهنده بر روی داستان داده نمی‌شود. این موضوع کاملا قابل درک است زیرا که Streets of Rage هیچ گاه به دلیل داستان و روایت به شهرت و محبوبیت نرسیده است. Streets of Rage 4 از همان شیوه‌ی همیشگی فرنچایز برای قصه گویی استفاده کرده که به اندازه‌ی کافی برای شما انگیزه ایجاد خواهد کرد. در انتها جا دارد تا اشاره‌ای به طراحی هنری بسیار زیبا و خیره کننده‌ی این اثر داشته باشم. همان‌طور که در اسکرین شات‌ها مشاهده می‌کنید، هر سکانس و فریم بازی یک تابلوی نقاشی بسیار بسیار زیباست که در هر لحظه چشمانتان را نوازش می‌دهد.

از تجربه‌ی Streets of Rage 4 لذت بردم، نه صرفا به دلیل اینکه بازی، من را یاد خاطرات گذشته انداخت. حتی اگر با یک زاویه‌ی دید متفاوت و مستقل هم به این اثر نگاه کنید، شاید ایرادات بسیار کمی در آن مشاهده نمایید. چهارمین شورش در شهر، یکی از سرگرم کننده‌ترین بازی‌های سال ۲۰۲۰ تا به این لحظه می‌باشد. به خودتان لطف کنید و آن را تجربه نمایید.