نقد و بررسی Star Wars Jedi Fallen Order | خوب و ساده

نام بازی : Star Wars Jedi Fallen Order

استدیوی توسعه دهنده : Respawn Entertainment

ناشر: Electronic Arts

پلتفرم: اکس باکس وان و کامپیوترهای شخصی و پلی استیشن ۴

پس از مدت‌ها انتظار، Star Wars Jedi Fallen Order عرضه شد. قبل از انتشار بازی، هیاهوی غیر قابل توصیفی میان طرفدارانِ این فرنچایزِ نامی پیچیده شده بود. همان‌طور که در جریان هستید، میزانِ طرفداران مجموعه‌ی جنگ ستارگان در سر تاسر دنیا، بسیار بسیار زیاد است. نمی‌توانم خودم را به عنوان یکی از طرفداران دو آتشه‌ی مجموعه‌ی جنگ ستارگان معرفی کنم اما همواره پیگیر عناوین مختلف این فرنچایز در صنعت بازی‌های کامپیوتری بودم. استار وارز فراز و نشیب‌های بسیاری را پشت سر گذاشت. استدیوی‌های متعددی وظیفه‌ی ساختِ قسمت‌های مختلف استار وارز را بر عهده گرفتند. هر قسمت، در سبکی متفاوت ساخته شد. گاهی شاهد عرضه‌ی استارز وارز در سبک MMO بودیم (Old Republic) گاهی جنگ ستارگان را در بستر شوتینگ چند نفره دیدیم (بتلفرانت) و برخی از مواقع نیز شاهد عرضه‌ی عناوین اکشن ماجراجویی سرگرم کننده‌ای همانندStar Wars: The Force Unleashed بودیم. فالن اوردر نیز در همین بستر توسعه یافته.

فالن اوردر وظیفه‌ی سنگینی را بر عهده داشت. انتظار‌ها از این اثر بالا بود، بتل فرانت ۲ به صورت کامل شکست خورد و ضرر بسیار زیادی را به الکترونیک آرتز وارد کرد، طرفداران به صورت مداوم اعتراض می‌کردند و …. موارد بسیار دیگر. راستش من هم نگرانی‌هایی در خصوص این نسخه داشتم اما از طرفی، حضور استیگ اسموسن به عنوان کارگردان و توسعه‌ی بازی توسط استدیوی با استعداد ریسپاون، به من دلگرمی می‌داد. جالب است که Star Wars Jedi Fallen Order با تمام پروژه‌های پیشین استیگ اسموسن و حتی استدیوی ریسپاون، فرق دارد. یک اکشن ماجراجویی با بهره گیری از عناصر مترویدوینیا و مبارزات نزدیک.

خوشحالم که Star Wars Jedi Fallen Order موفقیت آمیز عمل کرد. برآورده کردن انتظارات طرفدارانی که ناراحت هستند، یکی از سخت‌ترین کارهای دنیاست. به نظر می‌رسد که الکترونیک آرتز از اشتباهات گذشته‌اش درس گرفته (و یا فعلا به میل مخاطبان عمل می‌کند تا آب‌ها از آسیاب بیفتد و دوباره روند همیشگی و زننده‌اش را آغاز کند!! این احتمالِ یک فرد پارانوید بود!) و استدیو و آی پی‌هایش را در جهت درست هدایت می‌کند. فالن اوردر بی نقص نیست، اما لذت بخش است. اصلا علاقه‌ای به پذیرش ریسک ندارد و تمام فرمول‌های امتحان شده را استفاده کرده و به جای نوآوری، به افزایش زرق و برق پرداخته. جزئیات گرافیکی بسیاری دارد که مخاطب امروزی را راضی نگاه خواهد داشت. یک روایت بسیار ساده ولی دوست داشتنی را تعریف و در لحظاتی مخاطب را شوکه می‌کند. همه‌ی این موارد دست به دست هم دادند تا از تجربه‌ی بازی لذت ببریم. اما این انتهای ماجرا نیست. معضلاتی در بازی وجود دارند که اجازه اهدای لقب برترین نسخه‌ی استار وارز را به Star Wars Jedi Fallen Order نمی‌دهد. فالن اوردر برای دست یافتن به لقبِ برترین بازی ساخته شده از فرنچایز، رقیب سرسختی را رو به روی خود می‌دید. آن رقیب سرسخت کسی بود جز Star Wars Knights of the Old Republic: The Sith Lords. از بحث رقابت و تعیین برترین و بدترین بگذریم. مهم‌ترین امر درباره‌ی فالن اوردر، سرگرم کننده بودن آن است.

Star Wars Jedi Fallen Order همانند یک شکلات خوشمزه می‌ماند. زمانی که در حال چشیدن مزه‌ی آن هستید، لذت می‌برید. پس از تمام شدنش نیز طعمش را فراموش خواهید کرد. در ادامه همراه وب سایت نوین اسپات و بنده باشید تا قسمت‌های مختلف این اثر را زیر ذره بین ببریم و تجزیه تحلیل نماییم.

روایت، همواره از اهمیت بسیار بالایی در مجموعه‌ی استار وارز برخوردار بوده. در حقیقت جنگ ستارگان به خاطر روایت بسیار دوست داشتنی و خلق یک دنیای کاملاً عجیب ولی باور پذیر، توانست محبوبیت بسیار بالایی پیدا کند. اما آیا Star Wars Jedi Fallen Order داستان خوبی را روایت کرده؟ لازمه‌ی یک روایت خوب چیست؟ فرنچایز جنگ ستارگان دارای ریشه‌های بسیار بسیار قدرتمندی برای روایتِ داستان است. دنیایی که حتی ریز ترین موضوعاتِ مربوط به آن، پرداخت شده اند. شخصیت‌هایی که دارای پیشینه‌ی مخصوصی هستند. فرقه‌های مبارز و امپراطوری و گروهک‌های متعدد. تمام این موارد پیش زمینه‌ای برای روایت یک داستان محسوب می‌شوند. این پیش زمینه، کار سازنده و نویسنده را برای روایت راحت‌تر کرده است. حال نویسندگان می‌توانند با خیال راحت به ساخت شخصیت‌های جدید بپردازند و وقت بیشتری را صرفِ پرداخت آن‌‌ها نمایند. جالب است بدانید که این اتفاق رخ داده. بدون شک شخصیت‌های Star Wars Jedi Fallen Order یکی از نقاط مثبت روایت محسوب می‌شوند. یکی از مواردی که همواره من را ترقیب به ادامه دادن فالن اوردر می‌کرد، آشنایی بیشتر با کرکترها و آگاه شدن از سرنوشتشان بود. با پیشروی در خط داستانی، لایه‌های شخصیتیِ هر کرکتر بازتر می‌شود و با اسرار بیشتری آشنا می‌شوید.

واقع گرایانه شدن شخصیت‌ها و بازی‌های کامپیوتری، تبدیل به یک موضوع همه گیر شده. من بازی کامپیوتری را تجربه می‌کنم که از دنیای واقعی و قوانین مربوطه خارج شوم و توسط قوه‌ی تخیل توسعه دهنده، سرگرم شوم. تزریق کردن عواملی که باعث واقع گریانه‌تر شدن یک ماجرای تخیلی می‌شوند، باید در چارچوب داستان و بستر مربوطه باشد. نه بیشتر و نه کمتر.

واقع گرایانه شدن شخصیت‌ها و بازی‌های کامپیوتری، تبدیل به یک موضوع همه گیر شده. من بازی کامپیوتری را تجربه می‌کنم که از دنیای واقعی و قوانین مربوطه خارج شوم و توسط قوه‌ی تخیل توسعه دهنده، سرگرم شوم. تزریق کردن عواملی که باعث واقع گریانه‌تر شدن یک ماجرای تخیلی می‌شوند، باید در چارچوب داستان و بستر مربوطه باشد. نه بیشتر و نه کمتر. پیش از اینکه به سراغ شخصیت‌های فرعی برویم، نگاهی به کال کِستیس اندازیم. در دهه‌ی اخیر، علاقه‌ی مخاطبان به کنترل کردن کرکتر‌های باور پذیر (از لحاظ بنده ضعیف!!!) بیشتر شده. برای مثال خدمتان عرض می‌کنم، لارا کرفت در گذشته چطور بود و حال به چه حال و روزی افتاده. یک پروتاگونیست همه فن حریف و یکی از نماد‌های شخصیت اولِ زن در صنعت بازی‌های کامپیوتری، در ریبوت جدیدش تبدیل به یک دختر بچه‌ی زپرتی شده که برای نجات جان خود تلاش می‌کند. شاید شما Under World را بازی کنید با خود بگویید: لارا کرفت در این نسخه بسیار غیر واقعی به نظر می‌رسد. درست است. در حقیقت تخیلی بودن ماجرا، دست نویسنده را برای ساخت انسان‌هایی با قابلیت‌های مهار نشدنی، باز می‌سازد. قضیه‌ی استار وارز نیز بدین شکل پیش می‌رود. توسعه دهندگان سعی کرده اند که کال را به صورت باور پذیر پردازش کنند و نظر عموم را جلب نمایند. دنیای استار وارز دارای المان‌های داستانی ماورالطبیعه‌‌ی متعددی می‌باشد و ساخت یک شخصیت همه فن حریف با قانون‌های این دنیا، کار سختی نیست. موضوع اینجاست که کال در مواقعی احمق به نظر می‌رسد، می‌ترسد، به صورت تصنعی و بچگانه رفتار می‌کند. آیا از مبارزی که برای سال‌ها از دست امپراطوری فرار کرده، چنین انتظاری می‌رفت؟ البته یک طرفه به قاضی نمی‌روم و نمی‌خواهم از مشکلاتی که برای کال به وجود آمد (و قصد اسپویلش را برای شما ندارم) صرف نظر کنم. به شخصه در سکانس‌هایی به صورت کامل از کال نا امید می‌شدم و در سکانس‌هایی دیگر، به او امیدوار. نمی‌توان او را پروتاگونیستی مزخرف و یا پر اشکال خطاب کرد اما فضاهای خالیِ زیادی در شخصیت او یافت می‌شود. خوشبختانه این خلا‌ها به اندازه‌ای نیستند که از او بدتان بیاید و از کنترل کردنش منزجر شوید. صحبت در خصوص بهتر شدن بود.

در حقیقت کال متوجه سخنان BD -1 می‌شود و شما با توجه به بازخورد‌ها و دیالوگ‌های کال، متوجه صحبت‌های بی دی وان می‌شوید. روش بسیار هوشمندانه‌ای برای ارائه‌ی شخصیت به مخاطب.

بدون شک مهم‌ترین شخصیت پس از کال کِستیس، بی دی وان (BD -1) محسوب می‌شود. تا به امروز ربات‌های بسیار دوست داشتنیِ مختلفی را در صنعت بازی‌های کامپیوتری مشاهده کرده ایم. برای مثال می‌توان به کلپ ترپ در مجموعه‌ی بوردرلند و یا جک در گیرز ۵ اشاره کرد. بی دی وان با تمام آن‌ها فرق می‌کند. آنقدر دوست داشتنی و فوق العاده است که از بودنش در کنارتان حس خوبی دارید. بی دی وان یک دروید ساده است. به زبان نامفهومی صحبت می‌کند اما مهر و محبتی که داخل این دروید نهادینه شده، سبب می‌شود که آن را تا سر حد مرگ دوست داشته باشید. در حقیقت کال متوجه سخنان BD -1 می‌شود و شما با توجه به بازخورد‌ها و دیالوگ‌های کال، متوجه صحبت‌های بی دی وان می‌شوید. روش بسیار هوشمندانه‌ای برای ارائه‌ی شخصیت به مخاطب. صدا‌هایی که گاه و بی گاه از بی ی وان در می‌آید نیز در امر پردازش او بی تاثیر نبوده. در حقیقت پرداخت یک شخصیت به عوامل بسیاری مرتبط است. از صدا گذاری و ظاهر و رفتار‌هایش بگیرید تا نحوه‌ی پیوند خوردن او به بستر داستان.

فکر می‌کنم که CERE از اهمیت بسیار زیادی در روایت برخوردار باشد. بسیاری از اتفاقات بر روی دوش این شخصیت کشیده می‌شود. راز‌هایی در او نهفته است که با پیشروی در خط داستانی، از آن‌ها آگاه می‌شوید. به مرور بیش از پیش با او ارتباط برقرار می‌کنید و دلایل اعمالش را متوجه می‌شوید. حقیقت ماجرا چیست؟ چرا CERE به کال کمک می‌کند؟ چه اتفاقی برای او می‌افتد؟ چرا از فورس جدا شده؟ و هزار مورد دیگر که لایه‌های بسیاری به روایت می‌بخشند و آن را از سادگی و یکنواختی خارج می‌کند. همان‌طور که عرض کردم، داستان بازی خوب است ولی انتظار یک روایت مملو از درگیری‌های مفهومی و نتیجه گیری و بیان نظریه‌های مختلف نداشته باشید. این یک داستان سر راست در خصوص مبارزه و استقامت است و در بستر خود به اندازه‌ی کافی عرضه اندام می‌کند و با یک پایان بندی ساده و معمولی به خود خاتمه می‌دهد. در این میان اتفاقاتی به وقوع می‌پیوندد که همانند چاشنی برای یک سوپِ ساده عمل می‌کنند. این چاشنی فقط مزه‌ی سوپ را بهتر می‌کند تا هنگام میل کردن آن، لذت ببرید. قرار نیست این سوپ ساده برای همیشه در خاطر شما ماندگار شود. لازم هم نیست که این اتفاق رخ دهد.

 

قبل از این که صحبت در خصوص گیم پلی را شروع و بحث را از سمت داستان ونحوه‌ی روایت آن دور کنم،  می‌خواهم در خصوص مبحث چالش با شما صحبت نمایم. یک حقیقت را باید در خصوص بازی‌ها پذیرفت: همه‌ی عناوین نباید سخت و چالش برانگیز باشند. من خودم از طرفداران مجموعه‌ی سولز هستم اما معتقدم که چالش برانگیز بودن، به تمام بازی‌ها نمی‌آید. از طرفی دیگر موضوع مهم‌تری نیز وجود دارد. همه‌ی عناوین موفق از یک چالشِ حداقلی برخوردار هستند. اما چالشِ حداقل به چه معناست؟ میزانی از چالش که صرفاً برای جلوگیری از سر رفتن حوصله‌ی مخاطب قرار داده می‌شود. اگر این حداقلِ چالش را از بازی جدا کنیم، حتی زیباترین و خوش ساخت‌ترین عناوین نیز خسته کننده و بی حس و رمق می‌شوند. یکی از بزرگ‌ترین مشکلاتی که در گیم پلی Star Wars Jedi Fallen Order دیده می‌شود، ساده بودن بیش از حدِ ۵۰ درصد ابتدایی بازیست (صحبت من در خصوص درجه‌ی سختی معمولی است). از شدت سادگی این بخش تعجب کرده بودم. دشمنان به راحتی (خیلی خیلی خیلی آسان) نابود می‌شوند، هیچ پلتفرمینگ جدی‌ای در رو به رویتان قرار نمی‌گیرد و … موارد بسیار دیگر. همه چیز بسیار در دسترس و راحت است و این موضوع کمی من را آزار داد. صحبت بنده این نیست که چرا توسعه دهنده در اوایل بازی تمام قابلیت‌ها را در اختیار مخاطبان قرار نمی‌دهد، صحبت اینجاست که چرا از قابلیت‌ها، در ابتدای بازی، به درستی استفاده نمی‌شود؟ چرا تمام سکانس‌های مبارزه به سرعت و بدون هیچ مشکل خاصی به سرانجام می‌رسند؟ برای مثال از یک سکانس وارد دیگر سکانس می‌شوید، خیلی آسان سه دشمن را دیفلکت می‌کنید و می‌کشید، به سکوی رو به رو پرش می‌کنید. حال این سناریو بارها و بارها در شکل و شمایل مختلف تکرار می‌شود. این ۵۰ درصد اول بازیست. تا این که کم کم وارد سیاره‌های جدید می‌شوید و کال با چالش‌های مختلف رو به رو می‌شود و بازی جان تازه‌ای می‌گیرد. خوشبختانه با پیشروی در بازی، کیفیت مراحل و داستان افزایش می‌یابد که این موضوع جای تقدیر و شکر!! دارد.

 

عناصر مترویدوینیا در طراحی مراحل Star Wars Jedi Fallen Order نقش داشته اند. البته نقششان خیلی پر رنگ‌ نیست اما نمی‌توان منکر حضور آن‌ها شد. به صورت کلی با بدست آوردن قابلیت‌های جدید، می‌توانید دسترسی بیشتری به نقاط مختلف یک لوکیشن داشته باشید.

عناصر مترویدوینیا در طراحی مراحل Star Wars Jedi Fallen Order نقش داشته اند. البته نقششان خیلی پر رنگ‌ نیست اما نمی‌توان منکر حضور آن‌ها شد. به صورت کلی با بدست آوردن قابلیت‌های جدید، می‌توانید دسترسی بیشتری به نقاط مختلف یک لوکیشن داشته باشید. گاهی برای انجام ماموریت و یا کاری نا تمام، به محیطی باز می‌گردید و با استفاده از قابلیت جدیدی که بدست آورده اید، راه‌های تازه‌ای را طی می‌کنید. کال به عنوان یک جدای، از قابلیت‌ها و مهارت‌های بسیاری برخوردار می‌باشد. از توانایی راه رفتن بر روی دیوار‌های مخصوص بگیرید تا کشیدن و هل دادن اجسام. همه‌ی این موارد با پلتفرمینگ و پازل‌های بازی مخلوط می‌شوند و روند آن‌ها را زیباتر می‌سازند. پلتفرمینگ بازی بسیار خوش ساخت و در دسترس است و هیچ گاه سبب اذیت شدن مخاطب نمی‌شود. سکو‌ها نیز به صورت کاملاً استاندارد در محیط قرار داده شده اند. در کل بازی در این بخش بسیار خوب و راضی کننده ظاهر شده.

 

بدون شک یکی از نقاط قوت بازی، پازل‌های محیطی بی نظیر آن می‌باشد. طراحی برخی از آن‌ها به شدت سرگرم کننده و دوست داشتنی است. به شخصه خوشحالم که توسعه دهندگان این بخش را فراموش نکرده اند. در سال‌‌های اخیر، شاهد کم رنگ‌تر شدن نقش این المان‌ در بازی‌های ماجراجویی بودیم.

قبل از این که به سراغ سیستم اکشن و مبارزات بروم، بد نیست در خصوص تنوع مراحل و پازل‌های Star Wars Jedi Fallen Order نیز صحبتی داشته باشیم. همان‌طور که می‌دانید، بازی در ژانر اکشن ماجراجویی توسعه یافته. یکی از ویژگی‌های بازی‌های ماجراجویی، طراحی متنوع مراحل و پازل‌های متعدد است. تنوع مراحل فالن اوردر در سطح خوبی قرار دارد و گاهاً شاهد پیاده سازی سناریو‌های جالبی در بازی هستیم. سناریو‌هایی که روند را به صورت کلی تحت تاثیر قرار می‌دهند و جان تازه‌ای در آن می‌دمند. اما تعداد آن‌ها از تعادل خارج نمی‌شود. بدون شک یکی از نقاط قوت بازی، پازل‌های محیطی بی نظیر آن می‌باشد. طراحی برخی از آن‌ها به شدت سرگرم کننده و دوست داشتنی است. به شخصه خوشحالم که توسعه دهندگان این بخش را فراموش نکرده اند. در سال‌‌های اخیر، شاهد کم رنگ‌تر شدن نقش این المان‌ در بازی‌های ماجراجویی بودیم. این معماهای محیطی با تکامل یافتن قابلیت‌های کال، گسترده‌تر می‌شوند و بال و پر بیشتری می‌گیرند. بد نیست اشاره‌ای هم به سکانس پایانی بازی کنیم. این سکانس، تلاقی داستان و گیم پلی و هیجان محسوب می‌شود. بسیار متنوع کار شده و می‌تواند مخاطب را میخکوب کند. داستان را به زیبایی پیش می‌برد و خاتمه می‌دهد. آدرنالین شما را افزایش می‌دهد و کاری می‌کند که برای مشاهده‌ی انتهای ماجراجویتان، لحظه شماری کنید.

 

 اسموسن در خصوص مبارزات توضیحاتی ارائه داده بود. به عبارتی دیگر، اظهار داشته بود که مبارزات شبیه به سکیرو است اما فکر نمی‌کردم که تا این حد شباهت وجود داشته باشد!

و اما برسیم به بحث شیرینِ مبارزات. اول از هر چیز باید بگویم که سیستم مبارزاتStar Wars Jedi Fallen Order شباهت غیر قابل انکاری به ساخته‌ی جدید استدیوی فرام سافتور یعنی Sekiro: Shadow Die Twice دارد. بدین ترتیب زمان بندی در مبارزات، امری پر اهمیت محسوب می‌شود. عدم حضور Indicator در بازی سبب می‌شود که با دقت به صدای اسلحه‌ها گوش دهید و حتی اگر دوربین یاری نکرد، بتوانید تیر‌‌ها را دیفلکت کنید. اسموسن در خصوص مبارزات توضیحاتی ارائه داده بود. به عبارتی دیگر، اظهار داشته بود که مبارزات شبیه به سکیرو است اما فکر نمی‌کردم که تا این حد شباهت وجود داشته باشد! در حقیقت یکی از بزرگ‌ترین ایراداتی که می‌توان به پیکره‌ی گیم پلی وارد کرد، وجود هیچ گونه نوآوری در آن است. همان میزان که پیاده سازی اهمیت دارد، نوآوری نیز موضوع پر اهمیتیست. بازی باید از با زبان خود با مخاطب به گفت و گو بپردازد. از المان‌های سکو بازی بگیرید تا موارد بسیار دیگر، همه و همه در عناوین مختلف دیده شده اند. بازی خوش بو است اما بوی تازگی نمی‌دهد. واقعاً برایم جای تعجب بود.Star Wars Jedi Fallen Order اصلا ریسک نپذیرفته. حتی جرئت نمی‌کند که نزدیک لبه‌ی تیغ رود. بسیار محتاطانه عمل کرده و نخواسته که هیچ گونه ریسکی را پذیرا باشد. البته این نکته را عرض کنم که در شیرین بودن سکانس‌های مبارزه هیچ گونه شکی نیست. انمیشن‌های بسیار زیبایی برای حرکات کال ساخته شده اند که حسابی راضی نگاهتان می‌دارد. ضربه پذیری و یا حس اصابت ضربه‌ی شمشیر با بدن دشمن را در اکثر مواقع حس می‌کنید. کمبو‌های متفاوتی برای بازی طراحی نشده. به هر حال (مثل تمام الما‌ن‌های دیگر) مبارزات نیز گسترده‌تر می‌شوند. کال فنون جدیدی را فرا می‌گیرد و سلاحش ارتقا خواهد یافت.

لازم به ذکر است که خبری از مود نیو گیم پلاس نیست. استیگ اسموسن دلیل آن را استفاده از عناصر مترویدوینیا در طراحی مراحل بازی خواند ولی خب توسعه دهندگان عزیز باید یاد بگیرند که مخاطب را احمق فرض نکنند. بسیاری از بازی‌های مترویدوینا‌ی اصیل همانند Hollow Knight و یا Bloodstained از مود نیو گیم پلاس برخوردار بودند. دلیل این که Star Wars Jedi Fallen Order  از این مود پشتیبانی نمی‌کند، کمبود بودجه و یا کمبود زمان ساخت و یا کمبود محتوای کافی برای قرار گیری آن در بازیست.

با پیشروی در خط داستانی و جستجوی محیط‌های Star Wars Jedi Fallen Order ، امتیاز تجربه دریافت می‌کنید. توسط امتیاز دریافت شده و پر کردن نوار تجربه، یک اسکیل پوینت به شما اهدا می‌شود. از این اسکیل پوینت‌ها برای ارتقای قابلیت‌های کال استفاده می‌شود. محدود بودن قابلیت‌های قابل ارتقا، مشکلی است که به وضوح در بازی مشاهده و به صورت مستقیم بر روی مبارزات تاثیر می‌گذارد. این درخت قابلیت، تنوع چندانی به مبارزات نخواهد داد زیرا که قابلیت‌های برخاً ناکارآمدی را در اختیار شما قرار می‌دهد. بله درست است، تعداد انگشت شماری از این قابلیت‌‌ها به درد می‌خورند و مابقی جلوه‌ی ناکارآمدی دارند. حتی به اتمام رساندن این عنوان (بر روی درجه‌ی سختی نرمال) بدون ارتقای سطح هم کار سختی نیست و هیچ لزومی برای آپگرید کردن وجود ندارد. البته می‌توان کم بودن تعداد قابلیت‌ها را به کوتاه بودن ماجراجویی شما در Star Wars Jedi Fallen Order مرتبط دانست. برای به اتمام رساندن خط داستانی فالن اوردر، به حداقل 13  ساعت زمان  نیازمندید. اگر بخواهید تمام موارد مخفی را هم پیدا کنید و محیط‌ها را به خوبی جست و جو کنید، فالن اوردر توانایی سرگرم کردن شما را به مدت زمان ۲۰ ساعت دارد. لازم به ذکر است که خبری از مود نیو گیم پلاس نیست. استیگ اسموسن دلیل آن را استفاده از عناصر مترویدوینیا در طراحی مراحل بازی خواند ولی خب توسعه دهندگان عزیز باید یاد بگیرند که مخاطب را احمق فرض نکنند. بسیاری از بازی‌های مترویدوینا‌ی اصیل همانند Hollow Knight و یا Bloodstained از مود نیو گیم پلاس برخوردار بودند. دلیل این که Star Wars Jedi Fallen Order  از این مود پشتیبانی نمی‌کند، کمبود بودجه و یا کمبود زمان ساخت و یا کمبود محتوای کافی برای قرار گیری آن در بازیست.

 

جدا از تمامی این صحبت‌ها، استار وارز جدای: فالن اوردر یکی از بی نظیرترین جلوه‌های بصری را در میان بازی‌های نسل هشتمی دارد و بدون شک در لیست صد بازی زیبای این نسل قرار می‌گیرد.  بافت‌ها با جزئیات بسیار زیادی همراه هستند، بازتاب نور، بسیار خیره کننده طراحی شده و محیط‌ها چشمان شما را به مانیتور می‌دوزند. متاسفانه گزارشات متعددی در خصوص باگ‌های مختلف در بازی به ثبت رسیده. به شخصه تنها یک باگ در تجربه‌ام یافت نمودم که با راه اندازی مجدد، برطرف شد. نقدی که مطالعه فرمودید بر اساس نسخه‌ی کامپیوترهای شخصی تهیه و نوشته شده است. حتی اگر سیستم قدرتمندی هم داشته باشید، از شر استاتر‌های گاه و بی گاه در امان نخواهید ماند. به هر حال به این موضوع به چشم یک ایراد نگاه نمی‌کنم و امیدوارم که ریسپاون هرچه سریع‌تر در خصوص تصیح آن اقدام کند. صداگزاری‌ها و انیمیشن‌های صورت کاملاً راضی کننده هستند. روند سینماتیک بازی هیچ گاه کیفیت خود را از دست نمی‌دهد و همواره شما خرسند می‌کند.

 شاید Star Wars Jedi Fallen Order به اندازه‌ی Knights of the Old Republic ساختار شکن و جاه طلبانه نباشد، اما به قدری لذت بخش است که بتوانیم آن را به عنوان یکی از برترین بازی‌های ساخته شده بر اساس دنیای جنگ ستارگان قلمداد کنیم.

پس از سال‌ها تلاشِ الکترونیک آرتز برای راضی کردن طرفداران استار وارز، نهایتا ریسپاون تیر خلاصی را زد و یک عنوان با کیفیت از این مجموعه منتشر کرد. شاید Star Wars Jedi Fallen Order به اندازه‌ی Knights of the Old Republic ساختار شکن و جاه طلبانه نباشد، اما به قدری لذت بخش است که بتوانیم آن را به عنوان یکی از برترین بازی‌های ساخته شده بر اساس دنیای جنگ ستارگان قلمداد کنیم. فالن اوردر تجربه‌ی لذت بخش ولی زود گذری است. به شخصه زمان خوبی را با آن سپری کردم و اصلا از تجربه‌ی آن پشیمان نیستم. داستانی جذاب، سیستم مبارزه‌ی خوب، محیط‌های زیبا و … موارد بسیار دیگر، دست به دست هم داده اند تا مخاطب را راضی نگاه دارند.

اگر از علاقه مندان به Star Wars Jedi: Fallen Order هستید، با دنبال و مشاهده کردن پروفایل بازی از آخرین اخبار، تریلر‌ها، نقد و بررسی‌ها، مقالات و … مربوط به آن مطلع شوید